анулира (св. и несв.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Тоа тој го потврдува и со својата опсервација дека ако се одржи слободен и фер плебисцит, тој би резултирал со формирање на „слободна Македонија“, а со тоа би се анулирале „грешките или лапсусите на историјата“.
        
      
    
    
    
      „Македонија низ нишанот на САД и Британија“
         од Тодор Чепреганов 
        (2012)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Не разменуваше само народи и територии, анулираше религии, наложуваше и нови азбуки, обичаи...
        
      
    
    
    
      „Амбасади“
         од Луан Старова 
        (2009)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          На крајот на својата приказна Луз Арке заклучува: „Од сопственото искуство знам дека илузијата за повлекувањето црта под минатото и за некој нов почеток е неостварлива и дека заверата на молчење чија           што цел е анулирање и егзорцирање на доживеаниот ужас само ги храни конфликтите           и ресентиманите.
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА  бр. 35“
        
        (1997)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Пред десетина години, кога се уште непознатото во театарот го анулирав со конкретни примери позајмени од теоријата и сценскиот практикум по софиските едукативни центри и театри, во едно неделно поладне гарнирано со млеко во тетрапак и балканска меланхолија, тогашниот мој „сокафезник“ цимер, Митко, сега веќе граѓанин на Лондон, ме праша:  - Ја познаваш ли Роза Радичкова? - Која е таа?
        
      
    
    
    
      „Календар за годините што поминале“
         од Трајче Кацаров 
        (2012)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Гоце не можеше да изложи на сета десетина илјади души, кога ја анулираше смртната пресуда дури и на докажани турски шпиуни.. .“
        
      
    
    
    
      „Солунските атентати 1903“
         од Крсте Битоски 
        (2003)
        
        
    
    
   
   
         
	        